WYSIŁEK FIZYCZNY

Niejednokrotnie stwierdzono, że niska aktywność fizyczna, obok błędów żywieniowych jest jedną z głównych przyczyn upowszechniania się nadwagi i otyłości. Co więcej “sedentarny” - siedzący tryb życia uznawany jest za czynnik zwiększający ryzyko pojawienia się chorób cywilizacyjnych. Niejednokrotnie stwierdzono, że wprowadzenie elementów wysiłku fizycznego do terapii odchudzającej przeciwdziała osłabieniu tempa metabolizmu często obserwowanego podczas stosowania dietoterapii u osób otyłych. Wysiłek fizyczny stosowany w terapii odchudzającej powinien się charakteryzować umiarkowaną lub niską intensywnością, określaną w praktyce poprzez ustalenie docelowego zakresu tętna treningowego, który powinien mieścić się w granicach 120 – 140 uderz./min. Stwierdzono bowiem, że trening wytrzymałościowy o umiarkowanej intensywności zwiększa wykorzystywanie kwasów tłuszczowych jako źródła energii.

Aby aktywność fizyczna przyniosła oczekiwane korzyści zdrowotne musi być podejmowana regularnie, co najmniej 3 razy w tygodniu w czasie 30 – 60 min dziennie. Rekomendowany wysiłek fizyczny to m.in. szybki marsz, marszobieg, jazda na rowerze, pływanie, ćwiczenia w wodzie, aerobik, nordic walking, stepper. U osób, których wskaźnik BMI przekracza wartości 35 kg/m2 z uwagi na znaczne obciążenie powierzchni stawowych kończyn dolnych i kręgosłupa, w pierwszej kolejności zaleca się ćwiczenia w wodzie oraz jazdę na rowerze. Koszt energetyczny podejmowanego w ramach terapii odchudzającej treningu rekreacyjnego (3 razy w tygodniu 30 minut biegu z prędkością około 11 km/h) wynosi około 1300 kcal tygodniowo, co jest ekwiwalentem około 0,18 kg tkanki tłuszczowej. Co więcej, podwyższone tempo przemiany materii utrzymuje się przez kilka godzin po zakończeniu wysiłku, co oznacza dodatkowy wydatek energetyczny rzędu 200-300 kcal/tydzień.